Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
öz — əvəz. 1. Şəxsinə, özünə aid olan, xas olan, mənsub olan. Öz kitabı. Öz şeyi. Öz yerindən durmaq. Öz vətəninə qayıtmaq. Öz fikrində qalmaq. – Birdən <İskəndərin> tərlan qanadlı xəyalı uçub, öz vətəninə – doğma Azərbaycan elinə getdi. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ana — is. 1. Övladı olan qadın. Ana məhəbbəti. Mehriban ana. Bütün qədim şairlər analarının südü ilə yoğrulmuş dildə yazırdılar. – Anasına bax, qızını al. (Məsəl). <Zeynəb:> Eh, Dilrüba, sən özün də ana olacaqsan. M. S. O.. Gəlinin sözləri… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
balacalandırmaq — bax balacalaşdırmaq. <Qara> özlüyündə belə deyirdi ki, . . yoxsa indiki zamanda at minmək desən heç raykom katibinə yaraşmır. Bəlkə də bu iş onu xırdalandırır və balacalandırır. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
daxilən — z. <ər.> 1. İç tərəfdən, daxildən. 2. Öz daxilində, öz özlüyündə, öz təbiətinə görə; təbiətən. Novruzəli və usta Zeynallar daxilən çox təmiz və xoşniyyət adamlardır. M. İ.. // Öz ürəyində, qəlbən. <İmran> Qadını, yaxud kişini tez tez… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
doğuzdurulmaq — məch. Meydana gətirilmək, törədilmək. Ancaq bu günəş öz özlüyündə doğduğu halda, . . ağ gün günəşi özözünə əmələ gəlmir, zor güclə, qan qada ilə doğuzdurulur. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyi — sif. köhn. Yaxşı. <Kərəm:> Bir igid düşərsə, qaldıran olmaz; Eyi iş görənə pis demək olmaz. «Əsli və Kərəm». <Turxan bəy:> Nə eyi təsadüf! <Aşıq Sultanın> saz çalmasını və dəyərli aşıq sözlərini çoxdan bəri eşitdiyim yox. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
için-için — z. 1. Gizlin, heç kəsə hiss etdirmədən; içində, ürəyində, qəlbində. Fərhad özlüyündə bu sözlərə için için gülürdü. Ə. Vəl.. 2. Yanıqlı yanıqlı, yana yana, acı acı. Ağlar da için için edər ah: – Bu körpəmə sən şəfa ver, Allah! A. Ş.. Həcər isə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqəssir — sif. və is. <ər.> 1. Təqsiri olan, günahı olan; təqsirkar, günahkar. <Balaş:> Mən müqəssirəm, Sevil! C. C.. Müqəssirlə üz üzə gələndə İmran kişinin gözlərindən qəzəb yağırdı. M. Hüs.. <Mədəd> özlüyündə Xanpərini müqəssir bilir,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müstəqil — sif. <ər.> 1. Başqasından asılı olmayan, başqasına tabe olmayan; sərbəst. Müstəqil respublika. Müstəqil hökumət. 2. Özü özlüyündə əhəmiyyəti olan, başqaları ilə bağlı olmayan, başqalarından ayrılan; ayrıca, xüsusi. Müstəqil məsələ. Elmin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mənalandırmaq — f. 1. Mənasını açmaq, şərh etmək, izah etmək, məna vermək. Birinci dəfə idi ki, başına gələn işləri bir tarix, bir ictimai əhəmiyyətli hadisə kimi mənalandırırdı. M. C.. 2. Məna vermək, qiymətləndirmək, müəyyən etmək, müəyyənləşdirmək, dərk etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
